Kokaina, drapanie krocza i tajskie ekscesy – oto garść dziwacznych faktów na temat pięciu znanych teledysków

#1. Dlaczego A.J. nosił ciemne okulary na planie „The Call”?

Backstreet Boys to zdecydowanie jeden z tych zespołów, który uwielbiały nastoletnie dziewczynki, podczas gdy ich rówieśnicy wykazywali skrajną pogardę dla wszystkich tych rozśpiewanych, zniewieściałych chłopin, wyginających swe ciałka w kretyńskich układach choreograficznych. Tak czy siak, numer „The Call” był sporym hitem i można by rzec, że zasługę za to w dużej mierze ponosi Howie Dorough, który to podczas nagrywania chórków puścił siarczystego bąka. Odgłos ten nie tylko wpasował się w rytm śpiewanego fragmentu, ale i idealnie trafił w tonację, więc nadprogramowy dźwięk zachowano w finalnej wersji utworu.


Tymczasem podczas kręcenia teledysku do tego kawałka A.J. McLean był bardzo zmęczony, a zdjęcia miały odbyć się w nocy. Aby trochę poprawić swój stan, muzyk skorzystał z oferty swego kolegi, który poczęstował go kokainą. Artysta pierwszy raz miał styczność z tą używką i najwyraźniej troszkę przesadził z dawką, bo na plan trafił zupełnie „wykręcony”. O jego haju wiedział tylko makijażysta, który pomógł piosenkarzowi w zachowaniu spokoju, odpowiednio go umalował i założył na nos nieco ciemniejsze okulary.


Całe szczęście dla muzyka, że w przypadku tego teledysku nikt nie wymagał od niego wykonywania choreograficznych wygibasów ani śpiewania z playbacku.

#2. Britney Separs – „Sometimes”. Czemu aktorka na drugim planie drapie się po kroczu?

Ukrytą na drugim planie ciekawostkę dostrzegli chyba tylko psychofani twórczości Britney, więc nie będziemy mieli pretensji, jeśli nikt z was nie zauważył, że w pewnym momencie jedna z dziewczyn partnerujących wokalistce przed kamerą ewidentnie drapie się po kroczu.


Czyżby miał to być jakiś „niegrzeczny”, sprytnie zakamuflowany, zbereźny przekaz? Podobno w pewnych kręgach temat ten był intensywnie wałkowany przez lata. Aż w końcu głos zabrała Tania Baron, czyli sama prowodyrka całego zamieszania. Była tancerka skomentowała to tak: „Moje ręce były kur#wsko zmarznięte, ale gdybym faktycznie się drapała, to nie miałabym żadnego problemu, aby się do tego przyznać”. Przekonuje was to tłumaczenie?

#3. Christina Aguilera i tajskie ekscesy seksualne

Z czym większość – wychowanych na powielanych w mediach stereotypach – osób kojarzy wakacje w Tajlandii? Ano z małoletnimi dziewczynkami „do towarzystwa” oraz paniami, które mimo pozorów wcale do końca paniami nie są. No właśnie – czy to tylko niesprawiedliwe stereotypy? Fakty są takie, że w kraju tym pracuje ponad 300 000 prostytutek różnej płci, z czego 30% żeńskich pracownic seksualnych jest zarażonych wirusem HIV. Żeby tego było mało – handel dziećmi zmuszanymi do prostytucji generuje tajskim grupom przestępczym ok. miliarda dolarów rocznie.


Czemu o tym mówimy? Ano temu, że temat ten jest na pewno niewygodny i żaden Taj nie chciałby, aby na jego kraj patrzono jako na cel podróży dla wszelkiej maści pasjonatów seksu z dziećmi, „lejdibojami” i upadłymi kobietami z HIV-em.
Trudno więc się dziwić, że kiedy Christina Aguilera puściła w obieg teledysk do kawałka „Dirrty”, wybuchł skandal. W jednym z ujęć mających miejsce na ringu bokserskim w tle widać plakaty z tajskimi napisami. Dla nas to tylko jakieś „szlaczki”, natomiast ktoś, kto posługuje się tym językiem, z łatwością rozszyfruje hasła: „Tajlandzka turystyka seksualna” oraz „Młode, nieletnie dziewczynki”. W odpowiedzi na protesty wytwórnia BMG International potwierdziła zakaz odtwarzania tego teledysku w tamtym rejonie świata.


A wszystko to przez reżysera tego klipu – Davida LaChapelle’a. To pracownik jego firmy produkcyjnej przytaszczył na plan zdjęciowy te plakaty i nie znając ich znaczenia, wykorzystał je jak element scenografii. Nikomu oczywiście nie wpadło do głowy, aby poprosić kogoś o tłumaczenie treści tych afiszów...

#4. „Runaway train” – teledysk, który uratował życie wielu dzieciakom

Kto powiedział, że teledyski mają służyć jedynie jako pomoc w promocji albumu? Wypięte pośladki, cycki, choreograficzne pląsy oraz nakręcone za gruby hajs efektowne ujęcia to tylko kiczowata pop-papka i nic więcej. A co, gdyby wykorzystać zasięgi MTV i VH1 do uzyskania jakiegoś wyższego celu? – pomyśleli muzycy z kapeli Soul Asylum. Ta amerykańska rockowa grupa właśnie skończyła pracę nad swym szóstym albumem i planowała promować go numerem „Runaway Train”.


Oprócz reżyserowanych fragmentów materiału video, artyści sięgnęli po autentyczne zdjęcia zaginionych dzieciaków. Umieścili też adnotację: „Jeśli widziałeś jedno z tych dzieci lub jesteś jednym z nich, zadzwoń pod ten numer” (tu podany był telefoniczny numer do instancji zajmującej się poszukiwaniem zaginionych osób). Powstało kilka wersji tego wideoklipu, które różniły się fotografiami w zależności od stanu, gdzie były emitowane. Osobna edycja tego materiału powstała też z myślą o Wielkiej Brytanii i Australii. Łącznie pokazano 36 zdjęć. Mimo że MTV cynicznie dało ciała i wykasowało fragment z numerem telefonu (szefostwo tego kanału nie chciało na swej antenie pokazywać „ogłoszeń publicznych”), to i tak efekt emisji teledysku przeszedł wszelkie oczekiwania. Kawałek stał się wielkim hitem, więc materiał ten przez długi czas pokazywany w telewizji. To pomogło w odnalezieniu 26 dzieciaków!


Niestety, nie każdy scenariusz zakończony był happy endem. Na przykład jedna z „odnalezionych” dziewczynek była od dłuższego czasu martwa. Została zamordowana przez własna matkę i pochowana w ogródku przed rodzinnym domem. Tymczasem okazało się, że jedna nastolatka, którą znaleziono i oddano w ręce opiekunów, celowo uciekła z domu, doświadczywszy wcześniej aktów przemocy ze strony najbliższych. Dziewczyna miała potem osobiście spotkać się z gitarzystą grupy, Danem Murphym, i powiedzieć mu, że on i jego koledzy odpowiedzialni byli za „zrujnowanie jej życia”.
Dzięki Soul Asylum udało się też złapać i doprowadzić do skazania Petera Tobina – brytyjskiego mordercę i gwałciciela. Zabił on dwójkę dzieciaków, których twarze umieszczono w nagraniu.


W australijskiej odsłonie kompozycji pojawia się grupa młodych osób. Wszyscy oni zostali uśmierceni przez seryjnego zabójcę Ivana Milata, który trafił za kratki krótko po emisji wideoklipu do „Runaway train”.

#5. Dlaczego teledysk Kate Bush nie został wyemitowany w MTV?

Powody, dla których teledyski nie dostają zgody na emisję bywają różne – od pokazywania w nich scen przemocy, przez przesadne epatowanie seksem, a skończywszy na symbolice, która może być dla kogoś obraźliwa. Tymczasem wideoklip do wielkiego przeboju Kate Bush pt. „Running Up That Hill” dostał szlaban z zupełnie innego powodu. Materiał ten przedstawiał wokalistkę tańczącą ze swym kolegą z planu – Mishą Hervieu. Całe te pląsy przerywane są wstawkami przypominającymi sceny z jakiejś eksperymentalnej sztuki teatralnej. Tylko tyle i aż tyle.


I chociaż kompozycja mocno zapisała się w historii muzyki, to już w promocji teledysku zdecydowanie nie pomogła postawa MTV, której szefowie woleli zamiast niego emitować nagranie „na żywo” (ale z playbacku), które Bush nagrała na potrzeby programu telewizyjnego „Wogan”. Czemu? Ano temu, że ówczesne władze tejże stacji telewizyjnej miały zasadę mówiącą, żeby „pokazywać ludzi, którzy śpiewają”, czyli ruszają ustami do słów danej kompozycji. W tym przypadku wokalistka ustami niestety nie ruszała...