Święto nie chrześcijańskie, a nordyckie!

Jako że chrześcijańskie nauki, a nade wszystko czczenie Żyda jako osoby boskiej, zdecydowanie nie podobało się nazistom. Jeden z propagandzistów III Rzeszy zasugerował, aby przekierować emocjonalną siłę drzemiącą w bożonarodzeniowych obchodach w stronę umacniania narodowego socjalizmu. Trzeba więc było pozostawić ogólny wygląd dotychczasowej tradycji, a jednocześnie wprowadzić kilka małych, acz wiele znaczących zmian. Postanowiono więc przekształcić chrześcijańskie święto, w Julefest - święto nordyckie, czyli takie, które bardziej pasuje do rasy blondłwołsych, niebieskookich przedstawicieli „rasy Panów”.
To akurat było dość łatwe. Ponieważ święta Bożego Narodzenia przypadają na okres bliski zimowemu przesileniu, spece od propagandy III Rzeszy zaczęli podkreślać, że święto ma rodowód prechrześcijański związany z wyjątkowo hucznymi ceremoniami związanymi z tym właśnie dniem.


Trzeba też dodać, że oprócz czczenia dawnych zwyczajów, święto to miało nieść ze sobą jedną, piękną ideę – głoszenie pokoju. Jak sam autor propagandowego dokumentu napisał - „(...)pokoju, który możemy uzyskać tylko wtedy, gdy pozbędziemy się takich wrogów narodu niemieckiego, jak Żydów, Cyganów, komunistów oraz homoseksualistów.” Nic dodać nic ująć.

Odyn, a nie święty Mikołaj!

Święty Mikołaj – brodaty biskup pochodzący z terenów obecnej Turcji ma rozdawać prezenty aryjskim dzieciom? Ależ w żadnym wypadku! Rozpoczęto prace nad tym, aby naród poznał „prawdziwe” oblicze odzianego w czerwone szaty dziadka. A był nim nie kto inny, jak sam Odyn, który przybywał na białym koniu, gdzieś z dalekiej północy, aby obwieścić światu nadejście przesilenia zimowego.



Tak więc nordycki bóg rozdawał podarunki niemieckim dzieciakom. I to nie byle jakie prezenty – w okresie świątecznym producenci zabawek wypuszczali na rynek ogromną ilość plastikowych czołgów, bombowców oraz replik karabinów maszynowych używanych przez żołnierzy III Rzeszy.
Razem z pogańskimi zwyczajami, pod strzechy niemieckich domostw trafiły też tak zwane Julleuchter – tradycyjne, skandynawskie lampy, które Heinrich Himmler pragnął rozdawać wszystkim członkom SS, jako formę podkreślającego pogański rodowód świąt, trofeum. Dodajmy – trofeum, które produkowane było przez więźniów obozu koncentracyjnego w Dachau...

Kolędy – jak najbardziej, ale troszkę je zmodyfikujmy!

Naziści starali się jak mogli, aby wymazać Chrystusa ze święta, które wcześniej jemu było poświęcone. Na szczęście dla nich, Boże Narodzenie w języku niemieckim zwie się „Weihnachten”, czyli „Święta Noc”. Mimo to propagandziści sugerowali, aby używać nowej nazwy - „Rauhnacht”, co znaczyło „Surowa Noc”. W ten sposób nie tylko odzierało się tradycje z jej świętości, ale i kolejny raz wskazywało na pogański rodowód celebracji najkrótszego, zimowego dnia, który jednocześnie zwiastować miał rychłe nadejście cieplejszych i bardziej słonecznych dni.


Również i kolędy nie dawały nazistom spokoju. Dlatego też Heinrich Himmler oraz naczelny ideolog III Rzeszy - Alfred Rosenberg, wzięli je pod lupę i zmienili wszystkie fragmenty, w których pojawia się nawiązanie do Boga, Chrystusa czy religii. Od teraz znane melodie były niczym innym, jak szpetnymi hymnami ku chwale nazistowskiej ideologii. Najbardziej ucierpiała na tym kolęda „Cicha Noc” , gdzie padają słowa: „Adolf Hitler to bogactwo Niemiec, przynosi nam wielkość, łaskę i zdrowie. Och, daj nam – Niemcom pełną władzę!”

Choinka – czemu nie? Ale ubrana po naszemu!

Trudno się czepiać choinki. Jakby nie patrzeć ten nieodzowny element Bożego Narodzenia ma swoje pogańskie korzenie. Inaczej jednak sprawa wyglądała z dekorowaniem tego drzewka zgodnie z chrześcijańskim charakterem świąt. Przede wszystkim propagandziści postulowali usunięcie gwiazdy umieszczanej na czubku choinki. Głównie po to, aby uniknąć nieporozumień. Sześcioramienna gwiazda to przecież symbol zarezerwowany dla Żydów. Z kolei gwiazda pięcioramienna to już znak typowy dla komunistów. Sklepy wycofały więc tego typu dekoracje, zastępując je nowymi ozdobami. Na czubkach niemieckich choinek pojawiły się swastyki, błyskawice oraz tzw. czarne słońca – to okultystyczny symbol, szczególnie ulubiony przez nazistowskich mistyków, którzy widzieli w nim cudowne źródło aryjskiej potęgi.


Nie były to jedyne ozdoby, które pojawiały się na niemieckich choinkach. W sklepach nie brak było też bombek ze swastykami, czy napisami „Sieg heil!”. Można było też kupić szklane granaty, żelazne krzyże oraz efektowne orły. Przez jakiś czas sprzedawano też małe bombkowe podobizny samego Fuhrera. Władza jednak poczucia humoru nie miała i dość stanowczo zabroniła obrotu produktami, które mogłyby obrażać powagę wodzowskiego majestatu.


Mozolny trud włożony w przearanżowanie Bożego Narodzenia, rozdawane cywilom oraz wysyłane na front propagandowe książki z wytycznymi dot. prawidłowego obchodzenia tego ważnego święta, produkcja bombek, a nawet cenzorskie gimnastyki nad tradycyjnymi kolędami – wszystko to szlag trafił w 1944 roku, kiedy to niemieckie władzy miały już inne zmartwienia niż próby świątecznego prania mózgów własnych obywateli.

Źródła: 1, 2, 3, 4